मनोगत

नमस्कार मंडळी.

"लेखणीतली शाई" या ब्लॉगवर आपलं स्वागत. तुम्हाला माझं लेखन कसं वाटलं ते अवश्य कळवा. आपल्या टाळ्यांचे व टीकांचे मनापासून स्वागत.

आपला,
(ब्लॉगलेखक) प्रशांत

Wednesday, April 4, 2018

होतं असं कधीकधी

होतं असं कधीकधी, की तुम्ही मित्र असता
अन् नंतर कधीतरी ... तुम्ही मित्र नसता
मैत्री सरते
सरतात दिवसरात्री
आणि रितं होऊन जातं
एक कारंजं

होतं असं कधीकधी, की तुम्ही जिवलग असता
अन् नंतर कधीतरी ... तुम्ही जिवलग नसता
प्रेम सरतं
सरतात दिवसरात्री
आणि रितं होऊन जातं एक कारंजं
बागेमध्ये

कधीतरी मग वाटतं तिच्याशी बोलावंसं
पण ... नाही वाटत मग बोलावंसं
अन्  मग वेळ गेली असते निघून
राख होऊन
स्वप्ने जातात विरून
अचानक

आणि मग असं होतं, की कुठेच जायचं नाहीये
पण ...आहे!  कुठेतरी जायचंय!
सगळं ओलांडून
मग जाता तुम्ही पुढे
आणि युगे सरतात
जणु निमिषार्धात

आता काहीच नाहीये कमवण्यासारखं
किंवा काही गमवण्यासारखं
"काही फ़रक तर पडणार नाही?" - विचार करता तुम्ही
आणि विचार करू लागता - "काय फ़रक पडतो?"
फ़रक पडणं सरलंय आता
फ़िकीर करणं नुरलंय आता
आणि रितं होऊन गेलंय एक कारंजं
बागेमध्ये


ब्रायन पॅटर्न यांच्या "समटाईम्स् इट् हॅपन्स्" ह्या कवितेचा स्वैर भावानुवाद करण्याचा प्रयत्न केलाय. कसा जमलाय हे तुम्हीच ठरवा. मूळ कविता मी फ़ेसबुकवर वाचली. इंटरनेटवर शोधल्यावर ह्या ब्लॉगपोस्टमध्ये सापडली.