गुरुपूजन

अव्याहत केले तू आम्हाला ज्ञानदान
देतसे सुगंध जैसे झिजूनिया चंदन
आज गुरुपौर्णिमा असे सोनियाचा दिन
मन हे झाले अधीर करण्या तव पूजन

सरल्या सरी वर्षेच्या

सरल्या सरी वर्षेच्या अन् लख्ख जाहले आकाश
पुन्हा नव्याने प्राची उजळे, पडला सूर्यप्रकाश

बागेमध्ये सुवासिक फुले रंगीबेरंगी फुलती
फुलपाखरे विहार आता स्वैरपणे त्यांवर करती

आकाशाची अथांग निळाई नयनांना नित तृप्त करी
नक्षी त्यावर करण्यासाठी पक्षी उडती अंबरी

कृष्णमेघ ते सरले आता मोद पसरला चोहिकडे
सोनेरी कोवळ्या उन्हाचा धरणीवर या वर्ख चढे

थांब पावसा, मला जाऊ दे घराकडे

मेघ दाटले नभात, तिमिर होई चहुकडे
थांब पावसा, मला जाऊ दे घराकडे

जाहला असे उशीर
मन हे झाले अधीर
पाहूनिया वाट माझी, बाळ माझे रडे
थांब पावसा, मला जाऊ दे घराकडे

बरसलास अविश्रांत
आता तरी होई शांत
बुडली पाण्यात वाट, पाऊलही अडखळे
थांब पावसा, मला जाऊ दे घराकडे