त्रिवेणी

वाटेवरचे काटे असह्य झाले, मग शोधल्या अनेक पाऊलवाटा
नव्या वाटांवर चालताना आठवला चुकून निसटलेला काटा
...
दूर जाण्याचाच अवकाश, डोंगर साजरे वाटू लागतात. नाही?

नवीन घरात जाताना व्यवस्थित सगळं सामान बांधलं
महत्त्वाचं काही राहिलं तर नाही? पुनःपुन्हा उघुडून पाहिलं
...
जुन्याशी जुळलेले ऋणानुबंध नेता येतील का बांधून?

पाहिल्या क्षणापासून तुला मिळवण्याचा ध्यास घेतला
आणि पाहता पाहता इच्छा पूर्ण होण्याचा दिवस उजाडला
...
तू मिळाल्याचा आनंद लुटायला पाऊल का अडखळतंय आज?


कवीश्रेष्ठ गुलज़ार यांच्या "त्रिवेणी" हा काव्यप्रकार मराठीत साधायचा माझ्यापरीने मी प्रयत्न केलाय, अर्थात, गुलज़ार यांची क्षमा मागून. सुमेधाने "शब्दबंध"च्या वेळी या काव्यप्रकाराबद्दल फार सुरेख वर्णन केलं होतं तेव्हापासून हा प्रयत्न करण्याची खूप इच्छा होती. सुमेधाचे मनापासून आभार.